دمي با غم بسر بردن جهان يکسر نمي ارزد

به مي بفروش دلق ما کزين بهتر نمي ارزد

رقيبم سرزنش ها کرد کز اين باب رخ برتاب

چه افتاد اين سر مارا که خاک در نمي ارزد

چه آسان مي نمود اول غم دريا به بوي سود غلط کردم که اين طوفان به صد گوهر نمي ارزد

تو را آن به که روي خود ز مشتاقان بپوشاني

که شاديّ جهانگيري غم لشگر نمي ارزد

چو حافظ در قناعت کوش و از دنياي دون بگذر

که يک جو منّت دونان دو صد من زر نمي ارزد